Gedwongen tot zelf-reflectie door m'n eigen paard …

11/02/2018 Gedwongen tot zelf-reflectie door m'n eigen paard …

Van de week liep ik de wei in om Rosie te borstelen en wat aandacht te geven.

Mijn altijd brave, rustige Rosie keek me echter, toen ik vlakbij was, met hele grote ogen aan.... hoofd ging om hoog..., 180 graden draai ….. en wég was ze !! Alsof ik heeeel gevaarlijk was.

Huh ??????

Even ging het door mijn hoofd: “Maar ik krijg je toch wel ! Ik drijf je wel in de hoek en ....”

Het volgend moment schrok ik van die gedachten ..., want dat was niet waar het over ging !

Ik bleef staan waar ik stond en vroeg me af 'wat ik met me meebracht' dat Rosie zo reageerde.

Toen pas besefte ik me dat ik eigenlijk nog veel frustratie voelde over een gesprek eerder die dag... en dat ik me eigenlijk al zorgen aan het maken was over de afspraak die ik die middag op de agenda had staan....

Pfff..... beide, goed bezien, niet echt relevant.... :-(

Ik ademde een paar keer rustig door, liet de frustratie en zorgen voor wat ze waren en liep naar Rosie toe. Aandachtig en met zachte uitdrukking keek ze me aan, liet zich zonder enige spanning pakken en heerlijk borstelen.

Wat zijn die paarden toch goud waard.... ! :-)